Springen
Exact vandaag zou het voormalig topspringpaard van Albert Zoer, Okidoki (Jodocus x Topas), twintig jaar zijn geworden. De carrière van de bruine ruin Okidoki kende bij Albert Zoer bijna alleen maar pieken. Het enige diepe dal voltrok zich vlak voor de Olympische Spelen (OS) van 2008. Zelfs na de verkoop in 2010 stond het dier, onder het zadel van de Argentijnse José Larocca, weer in de startblokken om aan zijn tweede carrière te beginnen. Het liep echter heel anders..
Oliver
Uit een toevallige dekking van moeder Kentucky (Topas x Record) van de niet-goedgekeurde KWPN-hengst Jodocus (Ramiro Z x Abgar xx) werd Okidoki onder de naam Oliver op 16 april 1996 geboren in het Friese Oudhaske. Omdat Jodocus nooit was goedgekeurd bij het KWPN, kreeg het veulen een blauw reg. b papier. Het was het eerste veulen van Kentucky en de merrie zou later zelf ook op internationaal niveau springen. In Oudhaske zou Okidoki drie jaar blijven tot hij uiteindelijk verkocht werd aan Arend Zoer. Nadat Zoer het paard eenmaal had zien springen was hij ervan overtuigd: Het b-papier deed
write my essay for me online writing center gmu spy phone no internet sample essay feedback cell phone spy camera dvr iphone spy nokia 1208 spy phone
hem niks, dit paard bezat vermogen! Zoon Albert Zoer begon in 2000 met Okidoki in de basissport. Het paard deed dit met zoveel gemak dat de familie Zoer het rustig aandeed in zijn jonge jaren. Vanaf 2005 kwam zijn carrière echter in een stroomversnelling, dat jaar wonnen ze onder andere de Grote Prijs (GP) van Verona. In 2006 was de combinatie onderdeel van het WEG-team dat goud won en individueel werden ze vierde. Okidoki werd dat jaar genomineerd als KWPN Paard van het Jaar, maar het publiek, dat niet geheel tevreden was met deze uitslag, zag een ander paard als winnaar gekroond worden. In 2007 stond de bruine reeds op de vierde plaats in de wereldranglijst. Dat jaar won de combinatie onder andere de GP van Athene, Verona en Londen. Ze werden tweede in de GP van Arezzo en ook dat jaar wonnen ze goud met het Nederlandse team, ditmaal op het Europees Kampioenschap (EK). De misgelopen Paard van het Jaar titel van een jaar eerder werd ruimschoots goedgemaakt. [caption id=”attachment_60844” align=”alignleft” width=”150”] Albert Zoer met Okidoki (2009)[/caption]
Olympische Spelen
Ondanks diverse miljoenen biedingen verkocht Zoer het paard niet. Eind 2007 werd er een constructie bedacht waardoor Okidoki tot na de Olympische Spelen van 2008 behouden kon blijven. Een klein rampscenario voltrok zich echter in de late lente van 2008. In juni, enkele maanden voor de Spelen bleef de ruin met zijn hoofd tussen de tralies zitten. Daarbij brak hij een stuk kraakbeen in zijn hoofd. Daarnaast braken twee tanden af. Na een operatie en een beugel leek de schade mee te vallen. Okidoki kon zich al snel in de ring laten zien, maar een tweede ramp volgoede in rap tempo. Albert Zoer brak, bij de training van een ander paard, begin juli op twee plaatsen zijn been. Hoewel er nog goede moed was dat Zoer op tijd kon herstellen, bleek een deelname aan de Olympische Spelen er toch niet in te zitten. In het najaar dat volgoede gonsde het van de geruchten dat Okidoki verkocht zou worden. Onder andere de naam van de Ier Denis Lynch werd genoemd. Zoer ontkende stellig en gaf in september aan dat verkoop mogelijk kon zijn, maar dat een fysieke koper er nog niet was. Het zou uiteindelijk nog tot 2010 duren eer die koper er wel zou zijn. In het winter vielen de geruchten stil en nam de inmiddels herstelde Zoer de teugels weer in handen. Zowel Zoer als Okidoki gingen voorzichtig maar voortvarend van start. Begin 2009 werd de wereldbekerwedstrijd van Bordeaux gewonnen, in Lyon werd de eerste plaats met enkele honderdsten van een seconde net niet gehaald en tijdens de GP van Calgary werd de combinatie vijfde. Tijdens het EK van dat jaar was de combinatie in de race voor het goud, maar door een fout op de eerste hindernis werd het uiteindelijk brons.
Verkocht
Begin 2010 werd bekend gemaakt dat Okidoki was verkocht. De Argentijn José Larocca, met standplaats in Zwitserland, kocht de 14-jarige voor de internationale springsport en wilde zich kwalificeren voor de WEG, die dat jaar in Kentucky, Amerika plaats zou vinden. De nieuwe combinatie ging goed van start, in april werden ze vijfde in de GP van Arezzo en een maand later werd de negende plaats behaald tijdens de Longines Global Champions Tour (LGCT) in Hamburg, Duitsland. In de voorbereiding naar de volgende LGCT ging het mis. Tijdens een jachtspringparcours in Cannes leek de ruin niet goed uit te komen en blesseerde zijn rechtervoorbeen. Na de sprong stond het paard direct op drie benen. De blessure was dusdanig ernstig dat er een operatie werd uitgevoerd en of een terugkeer in de sport nog mogelijk was bleek op dat moment onduidelijk. De operatie verliep voorspoedig, maar kort erna traden er complicaties op. Okidoki ontwikkelde een infectie in zijn buik. Het paard werd naar een veterinaire kliniek gebracht in Bern. Dit mocht echter niet meer baten. Het dier overleed aan een septische shock. Het nieuws kwam hard aan bij de familie Larocca en bij de familie Zoer. Paardenminnend Nederland treurde mee. Daarmee kwam er op 14-jarige leeftijd een abrupt einde aan het ongelooflijke verhaal van het topspringpaard Okidoki. Een paard dat Nederland wellicht nooit had gekend ware het niet dat één vader en éen zoon verder durfde te kijken dan de kleur van het papier en durfden te vertrouwen in de capaciteiten van het paard. Bron: Hoefslag Foto’s: Remco Veurink
